Werelderfgoedfoto's

De Hoogovens van Engelsberg liggen vrij afgelegen in een bosrijk mijngebied in centraal Zweden. De Hoogovens van Engelsberg zijn gesticht in 1681. Het waren destijds de modernste hoogovens van Europa. De houtskool, die werd gebruikt om tijdens het smeltproces van het ijzererts de temperatuur in de ovens te verhogen, kwam van bomen uit de omringende bossen. De Hoogovens van Engelsberg zijn ondergebracht in houten gebouwen. De gebouwen zijn geschilderd met de rode Falu-Rödfärg. De Hoogovens van Engelsberg zijn uit het begin van de industriële ontwikkeling. De Hoogovens van Engelsberg zijn tegenwoordig in de staat van de laatste verbouwing in 1870. De werktuigen en het gereedschap uit die tijd, zoals de hoogovens, de blaasbalg, hamermolen en waterrad, zijn in originele staat. Op het hoogtepunt, stonden hier ruim vijftig gebouwen, waaronder een herenhuis, arbeiderswoningen, smederijen en kantoren. Door de concurrentie van buitenlandse ijzerproducenten met moderne technologie werden de Hoogovens van Engelsberg in 1919 gesloten. Het Werelderfgoed Hoogovens van Engelsberg ligt circa 164 km ten noordwesten van Stockholm. De Hoogovens van Engelsberg kregen in 1993 de status Werelderfgoed en werden ingeschreven op de Werelderfgoedlijst Van UNESCO als: Engelsberg Ironworks

www.werelderfgoedfotos.nl   © Copyright   World Heritage Photos

➔

➔

1. 

   De Hoogovens van Engelsberg werden gesticht in 1681 en waren destijds de modernste van Europa. De Hoogovens van Engelsberg, ondergebracht in meerdere houten gebouwen, laten het begin van de industriële ontwikkeling zien. In 1919 werden de Hoogovens van Engelsberg gesloten. De Hoogovens van Engelsberg werden in 1993 een Werelderfgoed van UNESCO.

2. 

   Het kantoorgebouw van de Hoogovens van Engelsberg. In de gebouwen van de Hoogovens van Engelsberg is veel originele technische apparatuur nog aanwezig en veel gebouwen eromheen zijn behouden, zoals arbeidershuizen, het huis van de voorman, het landhuis van de eigenaar, enkele kantoren en een smederij. 

3. 

   Hoogovens van Engelsberg: De arbeidershuizen lagen buiten het gebied met de hoogovens en smederijen. De meeste gebouwen van de Hoogovens van Engelsberg zijn geverfd met Falurood verf, de Falu-Rödfärg, de traditionele donkerrode Zweedse verf. De Hoogovens van Engelsberg liggen in een bosrijk gebied in het dorp Ängelsberg in centraal Zweden.

4. 

   Hoogovens van Engelsberg: Het landhuis Engelsberg van de eigenaar van de hoogovens werd gebouwd rond het jaar 1700 en had waarschijnlijk één verdieping. Het huis werd na een brand herbouwd rond 1740 en kreeg twee verdiepingen en een mansardedak, gebaseerd op Franse landhuizen. De klokkentoren dateert uit 1830. De entree is verfraaid met Ionische zuilen.

5. 

   Het belangrijkste gebouw van de Hoogovens van Engelsberg, in het houten gebouw staat de laatste hoogoven van Engelsberg, een van de weinig overgebleven hoogovens, die van leem en hout werden gebouwd. De Hoogovens van Engelsberg (Zweeds: Engelsbergse Bruk) kregen in 1993 de status Werelderfgoed van UNESCO en staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Engelsberg Ironworks.

6. 

   Hoogovens van Engelsberg: De hoogoven, de hoogte van de ovenschacht is 5.8 m. De machines van de Hoogovens van Engelsberg werden aangedreven door twee houten waterraderen en een schoepenrad. De Hoogovens van Engelsberg zijn de best bewaard gebleven en meest complete van dit type hoogovens in Zweden. 

7. 

   Hoogovens van Engelsberg: Uit het onderste deel van de hoogoven kon om de paar uur het vloeibare ijzer worden getapt en opgevangen in vormen. Bovenop het vloeibare ijzer dreef lichter gesmolten gesteente, de slak, die ook werd opgevangen in vormen. Gestolde slak werd gebruikt als bouwsteen. In de omgeving van hoogovens staan vaak gebouwen van slaksteen.

8. 

   Hoogovens van Engelsberg: De goot om de slakken uit de hoogoven te verwijderen, zowel het gesmolten ijzer als de slak werden afgetapt. De slak zijn het afval uit de hoogoven, maar werd vaak gebruik als bouwsteen. De Hoogovens van Engelsberg tonen het begin van de industriële ontwikkeling. De Hoogovens van Engelsberg zijn nu in staat van de laatste verbouwing in 1870. 

9. 

   Hoogovens van Engelsberg: De opslag voor houtskool, de houtskool werd gebruikt om tijdens het smeltproces van het ijzererts de temperatuur in de ovens te verhogen. De houtskool werd gemaakt van bomen uit de bossen rond de hoogovens. De Hoogovens van Engelsberg werden vernoemd naar Englika, een kolonist uit Duitsland, die hier in de 14de eeuw woonde.

10. 

    Hoogovens van Engelsberg: De blaasbalg werd aangedreven door dit enorme houten waterrad. De meeste werktuigen zijn nog steeds operationeel, daarom zet de gids tijdens de rondleiding het waterrad in werking. De gidsen van het Werelderfgoed Hoogovens van Engelsberg spreken over het algemeen goed Engels en geven veel extra informatie tijdens de rondleiding.

11. 

    Hoogovens van Engelsberg: Het waterrad in werking. De introductie van het waterrad leidde tot de snelle ontwikkeling van de Zweedse ijzerindustrie. Alleen tijdens de rondleiding onder leiding van een gids mogen de gebouwen van de Hoogovens van Engelsberg worden bezocht, maar het terrein rond de hoogovens is vrij toegankelijk.

12. 

    Hoogovens van Engelsberg: De zuigers regelden de lucht in de hoogoven. Op het hoogtepunt van haar bestaan, bestonden de Hoogovens van Engelsberg uit meer dan vijftig gebouwen, van arbeiderswoningen tot een herenhuis, smederijen en kantoren. De meeste gebouwen zijn van hout, zelfs het gebouw, waarin de hoogoven staat. 

13. 

    Hoogovens van Engelsberg: De smederij is een van de best bewaard gebleven voorbeelden van dit type smederij. De eerste smederij op deze plek werd in 1624 gebouwd. De smederij werd in 1845 herbouwd. Deze smederij bevatte twee smeedhamers en een blaasbalg met drie cilinders, die allemaal werden aangedreven door waterkracht, opgewekt door meerdere waterraderen.

14. 

    Hoogovens van Engelsberg: Twee van deze decoratieve torens werden in circa 1780 gebouwd van slakstenen uit de hoogovens van Engelsberg. De slakstenen zijn het afval uit de hoogovens, gesmolten gesteente, waar het ijzer uit was gewonnen. Gestolde slak werd vaak als bouwsteen gebruikt. Een van de torentjes werd gebruikt als een zomerhuis, de ander als buitentoilet.