De staafkerk van Urnes staat op de plaats waar eerdere kerken stonden. Tussen de bouw van de eerste en derde kerk, de huidige staafkerk van Urnes, zat 100 jaar. Elders in Europa werden vergelijkbare houten kerken gebouwd, op enkele uitzonderingen na, zijn alleen de staafkerken in Noorwegen behouden. Van de circa 1000 staafkerken, die in Noorwegen werden gebouwd, zijn er nu nog 28 over. De kleinste staafkerk van Noorwegen is de staafkerk van Undredal, de staafkerk in Urnes is de oudste en meest gedecoreerde van Noorwegen. Staafkerken ontlenen hun naam aan de staven, de staande houten balken, die het dragende raamwerk van de kerk vormen. Het raamwerk van de staven werd op de grond in elkaar gebouwd, daarna overeind gezet en werden de planken op de staven aangebracht. Voor de huidige staafkerk in Urnes zijn bomen gebruikt, die in 1129-1130 werden gekapt. De decoraties zijn gemaakt vanaf de tweede helft van de 11de eeuw tot bijna 1800. Waarschijnlijk zijn enkele gedecoreerde muurplanken aan de buitenzijde, de hoekzuil aan de noordkant en het portaal afkomstig van de vorige kerk. De klokkentoren uit 1680 werd vervangen in 1702. Voor die tijd had de kerk een klokkenstoel. Omdat ze op een stenen fundament staat, heeft de houten staafkerk van Urnes de eeuwen goed doorstaan. De staafkerk van Urnes staat in Luster aan de Lustrafjord, een zijarm van de Sognefjord. De staafkerk van Urnes werd al in 1880 overgedragen aan de Noorse vereiniging voor monumentenzorg. De staafkerk van Urnes werd in 1979 uitgeroepen tot Werelderfgoed van UNESCO en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Urnes Stave Church.
www.werelderfgoedfotos.nl © Copyright World Heritage Photos
De staafkerk van Urnes staat aan de Lustrafjord, een zijarm van de Sognefjord. Het is de oudste staafkerk van Noorwegen. De bouw van schepen en huizen tijdens de Vikigtijd zorgde voor de ontwikkeling in de houtbouw in Noorwegen. De techniek en traditie om kunst en het bouwen met hout te combineren, is terug te zien in de staafkerken. De staafkerk van Urnes staat sinds 1979 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Urnes Stave Church.
De staafkerk van Urnes staat aan de Lustrafjord, een zijarm van de Sognefjord. Het is de oudste staafkerk van Noorwegen. De bouw van schepen en huizen tijdens de Vikigtijd zorgde voor de ontwikkeling in de houtbouw in Noorwegen. De techniek en traditie om kunst en het bouwen met hout te combineren, is terug te zien in de staafkerken. De staafkerk van Urnes staat sinds 1979 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Urnes Stave Church.
De staafkerk van Urnes werd in 1130 gebouwd op de plek waar al eerder kerken stonden. Er zat honderd jaar tussen de bouw van de eerste en de derde kerk, de huidige staafkerk van Urnes. Elders in Europa werden eveneens dergelijke houten kerken gebouwd, maar op een enkele uitzondering na, zijn ze alleen in Noorwegen behouden. De meeste staafkerken zijn gebouwd tussen circa 1130 en 1350. Van de ruim 1000 staafkerken in Noorwegen bestaan er nu nog 28.
Staafkerk van Urnes: Staafkerk kerken zijn vernoemd naar de dragende, staande houten posten in de muren, de staven. De staven vormen de belangrijkste verbindingspunten voor de verticale muurplanken. Eerst werden de staven als een raamwerk op de grond in elkaar gebouwd en pas daarna omhoog gezet. Daarna werden planken aangebracht op het raamwerk. De dakplanken van de staafkerk van Urnes werden waarschijnlijk gelegd in de middeleeuwen.
Staafkerk van Urnes: Aan de buitenzijde zitten versierde planken van een vorige kerk, die werd afgebroken voor 1130 en hergebruikt voor de huidige kerk. De staafkerk van Urnes is de oudste en meest gedecoreerde staafkerk in Noorwegen. De houten kerk doorstond ongeschonden de eeuwen, mede omdat ze op een stenen fundament rust. In de staafkerk staat de oudste houten beeldengroep van Noorwegen: Golgotha, Jezus aan het kruis en de treurende Moeder Maria en Johannes.
Een detail van de gestileerde decoraties aan de buitenzijde van de staafkerk van Urnes. De bomen, die voor de bouw van huidige staafkerk in Urnes zijn gebruikt, werden gekapt in 1129-1130. De kerk werd gebouwd in 1130 en vele malen aanpast. Er zijn allerlei soorten staafkerken in Noorwegen, maar wat bij alle staafkerken gelijk is, zijn de dragende houten zuilen, de 'staven', een houten raamwerk met daarop de planken en de drempels, waarop de houten muren staan.
Staafkerk van Urnes: De decoraties dateren vanaf de tweede helft van de 11de eeuw tot 1800. Waarschijnlijk werden enkele gedecoreerde delen van een eerdere kerk uit 1130 gebruikt voor de bouw van de noordelijke muur, het portaal, muurplanken en een hoekzuil. De Staafkerk van Urnes heeft een eigen decoratiestijl, die bekend staat als de Urnesstijl: contrast tussen dunne en dikke lijnen, de vloeiende contouren, ingekaderde composities en gestileerde strijdende dieren.
Het interieur van de staafkerk van Urnes is rijk dedecoreerd met motieven, zoals duiven, draken en centaurs, de decoratie is bekend geworden als de Urnesstijl. Deze stijl vond navolging in heel Scandinavië en nederzettingen in Engeland en Ierland. Er bevond zich destijds een open gallerij rond de staafkerk, een deel bij de ingang bestaat nog. De decoratie van staafkerken is een mix van christelijke motieven en voor-christelijke kunst van Vikingen.
De staafkerk van Urnes wordt omgeven door de indrukwekkende natuur van Noorwegen. De staafkerk ligt tussen de steile wanden aan het groene water van de Lustrafjord. Staafkerken zijn een belangrijke architectonische erfenis van Noorwegen. De staafkerk van Urnes werd in 1880 al aan de vereniging voor monumentenzorg in Noorwegen overgedragen. De kerk was ooit de privé kerk van een adelijke familie. De staafkerk van Urnes is een Werelderfgoed van UNESCO.