Dom en Michaelskerk in Hildesheim: De Michaelskerk (Michaeliskirche) is een vroeg-Romaanse kerk in de stad Hildesheim in Duitsland. De eerste steen werd in 1010 gelegd door Bernward, bisschop van Hildesheim, hij wijdde de kerk in 1022 aan de Aartsengel Michael. De kerk was in 1031 gereed. De Michaelskerk is een voorbeeld van Ottoonse en romaanse kerkarchitectuur. In het schip verwijzen de twaalf zuilen naar de apostelen, de vier pijlers verwijzen naar vier de evangelisten. Het hoogtepunt van de kunst in de Michaelskerk is het 13de eeuwse beschilderde houten plafond. In de crypte staat de tombe van Bernward. Na de verwoesting in WOII werd de Michaelskerk gereconstrueerd, het houten plafond was tijdens WOII veilig elders opgeslagen en bleef behouden. De Mariendom (voluit de Dom St. Mariä Himmelfahrt) is een vroeg-Romaanse kathedraal in Hildesheim. De Dom werd gebouwd van 872 tot 1061 in de Ottoonse stijl, een stijl in de Germaanse pre-romaanse kunst. De kathedraal is een meesterwerk van de Ottoonse en romaanse kerkarchitectuur. Een van de kunstschatten van de Dom is de Hezilo kroonluchter, met zes meter doorsnee is het de grootste wielvormige kroonluchter in Duitsland, de andere overgebleven kroonluchters uit dezelfde tijd zijn de Azelin kroonluchter, ook in Hildesheim, de Barbarossa kroonluchter in de Dom van Aken en de Hartwig kroonluchter in het klooster van Comburg. De bronzen Christuszuil in de zuidelijke dwarsbeuk en de bronzen Bernwarddeuren in het westportaal zijn andere vermaarde Ottoonse kunstschatten van de Dom. De Mariendom en de Michaelskerk in Hildesheim staan sinds 1985 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: St Mary's Cathedral and St Michael's Church at Hildesheim.
www.werelderfgoedfotos.nl © Copyright World Heritage Photos classic car road trip
Michaelskerk in Hildesheim: Het belangrijkste kunstwerk in de Michaelskerk is het beschilderde houten plafond uit de 13de eeuw. De plafondschilderingen beelden de stamboom van Jezus uit, vanaf Adam en Eva in het Paradijs tot zijn moeder Maria, en Jezus op een troon, omgeven door profeten, aartsengelen, evangelisten en de rivieren in het paradijs. Na de verwoestingen in WOII werd de Michaelskerk gerestaureerd, het plafond overleefde de oorlog in een bunker.
Michaelskerk in Hildesheim: Het belangrijkste kunstwerk in de Michaelskerk is het beschilderde houten plafond uit de 13de eeuw. De plafondschilderingen beelden de stamboom van Jezus uit, vanaf Adam en Eva in het Paradijs tot zijn moeder Maria, en Jezus op een troon, omgeven door profeten, aartsengelen, evangelisten en de rivieren in het paradijs. Na de verwoestingen in WOII werd de Michaelskerk gerestaureerd, het plafond overleefde de oorlog in een bunker.
Dom en Michaelskerk in Hildesheim: Een romaans kapiteel van een van de twaalf pilaren in het schip van de kerk. Het geschilderde stucwerk in de kerk is een waar meesterwerk van Ottoonse romaanse kunst. De harmonie, die de Michaelskerk kenmerkt, maakt haar een van de mooiste voorbeelden van Ottoonse romaanse architectuur. In 1985 werd de Michaelskerk samen met de Mariendom in Hildesheim ingeschreven op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De Michaelskerk in Hildesheim: Het 13de eeuwse beschilderde houten plafond boven het schip. Het schip wordt gedragen door twaalf ronde zuilen en vier vierkante pijlers, ze verwijzen naar de twaalf apostelen van Jezus en de vier evangelisten. De plattegrond van de Michaelskerk bestaat uit drie maal drie vierkanten, het getal drie staat voor de Heilige Drie-eenheid, dit is slechts één voorbeeld van getallensymboliek, die door de hele Michaelskerk in Hildesheim is te vinden.
De eerste steen van de romaanse Michaeliskirche, de Michaelskerk, in Hildesheim werd in 1010 gelegd door Bernward, de bisschop van Hildesheim. De Michaelskerk was in 1031 gereed en is een voorbeeld van Ottoonse kerkarchitectuur. Het beschilderde plafond en stucwerk zijn ware meesterwerken van romaanse kunst. In de crypte staat de tombe van Bernwald, afgedekt met een grafsteen met een kruis en andere religieuze symbolen, de tombe wordt gebruikt als altaar.
De romaanse Michaeliskirche of de St. Michael in het Duitse Hildesheim is een voorbeeld van de Ottoonse kerkarchitectuur. Het meest bijzondere van de kunst in de Michaeliskirche is het 13de eeuwse beschilderde houten plafond, het bleef behouden tijdens de verwoestingen in WOII. De bronzen Bernwarddeuren, die oorspronkelijk werden gemaakt voor de Michaeliskirche, worden nu gebruikt in de nabijgelegen Mariendom van Hildesheim.
De Dom van Hildesheim wordt ook de Mariendom of de Dom St. Mariä Himmelfahrt genoemd. Op het Domplein voor de kathedraal staat een meer dan levensgroot bronzen standbeeld van Bernward, de dertiende bisschop van Hildesheim, van 993 tot aan zijn dood in 1022. De Dom van Hildesheim werd gebouwd tussen 872 en 1061. De Dom van Hildesheim is een voorbeeld van de Ottoonse en romaanse kerkarchitectuur.
Dom van Hildesheim: De Hezilokroonluchter dateert uit 1060 en is een kunstschat van de Dom. De Hezilokroonluchter werd vervaardigd van verguld koper, ze is zes meter in doorsnee en is de grootste wielvormige kroonluchter van Duitsland. De andere drie nog bestaande kroonluchters uit deze periode zijn de Azelin kroonluchter (de oudste), eveneens in Hildesheim, de Barbarossa kroonluchter in de Dom van Aken en de Hartwig kroonluchter in het klooster van Comburg.
Dom van Hildesheim: De bronzen Bernward zuil staat ook bekend als de Christuszuil. De zuil is vier meter hoog, de vierentwintig reliëfs op de Bernwardzuil verbeelden het leven van Christus. De Bernwardzuil uit 1020 in de zuidelijke dwarsbeuk, de bronzen Bernwarddeuren uit 1015 in het westportaal en de Hezilo kroonluchter uit 1060 behoren tot de meest belangrijke Ottoonse romaanse kunstschatten in de Dom van Hildesheim.
Dom van Hildesheim: Een van de kloostegangen van de Dom. In de kloostertuin werd in 1321 de St. Annakapel gebouwd. De kapel staat bij de apsis van de Dom op de St. Annabegraafplaats, die wordt omringd door drie kloostergangen, de St. Annakapel is het eerste gotische bouwwerk, dat in Hildesheim werd gebouwd. In WOII werd de Dom van Hildesheim tijdens een zwaar geallieerd bombardement in maart 1945 bijna geheel verwoest, ze werd herbouwd in 1950-1960.
Tegen de apsis van de Dom van Hildesheim groeit een roos, een Rosa canina, ze zou honderden jaren oud zijn en staat bekend als de Duizendjarige Roos. De roos werd zwaar verbrand tijdens een geallieerd bombardement in WOII, maar de wortels liepen opnieuw uit en tussen de ruïnes van de Dom kwam ze weer tot bloei en de roos werd een legende. De roos is het symbool van de Moeder Gods, van de Dom van Hildesheim en van Hildesheim, de Stad van Rozen en Kerken.