Werelderfgoedfoto's

Industrieel landschap van Blaenavon: Aan het begin van de Industriële Revolutie werd in het gebied rond Blaenavon ijzererts aangetroffen. In 1788 werd een ijzersmelterij gebouwd. Na de winning van ijzererts werd in Blaenavon steenkool aangetroffen en gewonnen. Om het grote aantal arbeiders voor de industrie te huisvesten ontstond het stadje Blaenavon. Blaenavon ligt in Groot-Brittannië, in Wales niet, ver van de grens met Engeland. De steenkoolmijn de Big Pit dateert uit 1880, maar ligt op de locatie van een oudere mijn. Tot aan de Eerste Wereldoorlog werkten er ongeveer 1300 mijnwerkers in de Big Pit. Toen de mijn in 1980 sloot, werkten er nog 250 mijnwerkers. De Big Pit doet nog steeds dienst als mijn, maar nu kunnen bezoekers zich er inleven, hoe het was om diep onder de grond in de steenkoolnmijn de Big Pit te werken. Een originele mijnlift brengt bezoekers naar een diepte van 90 meter onder de grond en gekleed als mijnwerker in een mijnwerkersoverall, met een riem om en een helm met mijnwerkerslamp op, leidt de gids, een voormalig mijnwerker, de bezoekers door de mijn. Vlakbij de Big Pit liggen de ijzersmelterijen van Blaenavon, de Blaenavon Ironworks, de arbeidershuizen en een winkel voor de werknemers. Industrieel landschap van Blaenavon kreeg in 2000 de status Werelderfgoed en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Blaenavon Industrial Landscape. Beeldend werk uit de serie Werelderfgoedkunst: Book Object Industrial Revolution

www.werelderfgoedfotos.nl   © Copyright   World Heritage Photos

➔

➔

1. 

   Industrieel landschap van Blaenavon: De mijnschacht van de kolenmijn de Big Pit in Blaenavon in Wales. Het industriële gebied rond het dorp Blaenavon was in de 19de eeuw de belangrijkste producent van kolen en ijzer ter wereld. Het industrieel landschap van Blaenavon werd in 2000 ingeschreven op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Blaenavon Industrial Landscape.

2. 

   Industrieel landschap Blaenavon: De steenkoolmijn de Big Pit dateert uit 1880, maar ligt op de plaats van een oudere mijn. Rond WOI werkten er circa 1300 mijnwerkers in de Big Pit. Toen de mijn in 1980 werd gesloten, werkten er nog 250 mijnwerkers. De schacht van de Big Pit werd in 1860 door het bedrijf Blaenavon afgediept en in 1880 tot de huidige diepte afgegraven.

3. 

   Industrieel landschap Blaenavon: De mijnschacht van de Big Pit. In haar hoogtijdagen was deze kolenmijn de grootste werkgever in de omgeving van het afgelegen dorp Blaenavon. De Big Pit werd in 1980 gesloten. Tegenwoordig is de kolenmijn met al haar gebouwen en voorzieningen eromheen het National Coal Mining Museum of Wales.

4. 

   Industrieel landschap Blaenavon: Het luchttoevoer en afvoerkanaal van de steenkoolmijn de Big Pit. Enorme ventilatoren werden gebruikt om de lucht in de mijn te verversen, de bladen van de ventilatoren hadden een doorsnede van drie meter. De grote ventilatoren werden aangedreven door een elektromotor. De elektromotor kan bezichtigd worden in het machinehuis.

5. 

   Industrieel landschap Blaenavon: De moderne ruimte, waar de mijnlampen werden opgeslagen. Iedere mijnwerker had een eigen identificatienummer, dat op zijn mijnwerkerslamp gegraveerd stond, dit nummer kwam overeen met de plaats van zijn lamp op het lampenrek, zo was het na een werkdag in de Big Pit meteen duidelijk of elke mijnwerker weer veilig boven de grond was.

6. 

   Industrieel landschap Blaenavon: De machinekamer en de kabeltrommels van de lift van de Big Pit. Met de lift werden mijnwerkers, kolen en materiaal door de mijnschacht omlaag en omhoog gebracht. Tegenwoordig gaan bezoekers met deze lift door de schacht van de kolenmijn omlaag en na een tocht van 50 minuten door de mijngangen van de Big Pit met de lift weer omhoog.

7. 

   Industrieel landschap Blaenavon: Een 19de eeuwse takeltoren bij de Big Pit, het takelwiel werd aangedreven door waterkracht. In die tijd bestonden er meerdere soorten takeltechnieken, die werden aangedreven door mankracht,  paardenkracht, stoomkracht of waterkracht. Industrieel landschap Blaenavon werd in 2000 uitgeroepen tot een Werelderfgoed van UNESCO.

8. 

   Industrieel landschap Blaenavon: De Big Pit doet nu dienst om bezoekers te laten beleven, hoe het was om diep onder de grond te werken. Bezoekers, gekleed als mijnwerkers met een helm en mijnwerkerslamp op, gaan met de gids in de originele mijnlift naar een diepte van 90 meter onder de grond voor een tocht door de kolenmijn. Alle gidsen zijn voormalige mijnwerkers.

9. 

   Industrieel landschap Blaenavon: Een kolenwagentje in de Big Pit. Omdat de gidsen voormalige mijnwerkers zijn, hebben ze veel ervaring met het werken in een kolenmijn. Ze leiden bezoekers gedurende vijftig minuten op een tocht door de soms heel lage mijngangen van de voormalige kolenmijn de Big Pit en vertellen over hun werk onder de grond.

10. 

    Industrieel landschap Blaenavon: De badruimtes van de Big Pit, de zogenoemde Pithead Baths. In de twintigste eeuw werden enkele verbeteringen aangebracht in de Big Pit. Belangrijk was de bouw van een badruimte in 1939. Voor de bouw van de baden moesten de mijnwerkers nat en vuil naar huis lopen en riskeerden zo een longontsteking en andere ziekten. 

11. 

    Industrieel landschap Blaenavon: Vlakbij de Big Pit liggen de ijzersmelterijen van Blaenavon. De Blaenavon Ironworks was bedoeld om de nieuwste methoden van de Industriële Revolutie in de praktijk te brengen. De Blaenavon Ironworks werd in 1789 geopend, het was destijds het meest volledige hoogovencomplex in zijn soort ter wereld.

12. 

    Industrieel landschap Blaenavon: De waterbalanslift bij de ijzersmelterijen van Blaenavon. De Blaenavon Ironworks was in zijn tijd een van de grootste ijzersmelterijen ter wereld. Industrieel landschap Blaenavon kreeg in 2000 de status Werelderfgoed van UNESCO en staat vermeld op de Werelderfgoedlijst als: Blaenavon Industrial Landscape.

13. 

    ndustrieel landschap Blaenavon: Niet ver van de Big Pit vandaan staan de arbeidershuisjes voor de werknemers van de ijzersmelterijen in Blaenavon, Blaenavon Ironworks. De huisjes dateren van rond de oprichting van het bedrijf in 1789. De huisjes werden gebouwd door de eigenaren van de Blaenavon Ironworks om arbeiders uit heel Groot-Brittannië en Ierland aan te trekken.

14. 

    Industrieel landschap Blaenavon: Het interieur van een arbeidershuis. Er zijn meerdere huisjes ingericht om te laten zien, hoe arbeiders leefden in de 18de, de 19de en 20ste eeuw. Eén huis is nog volledig ingericht om te laten zien hoe een arbeidersgezin in 1790 woonde. Het industrieel landschap Blaenavon ligt in Wales en maakt deel uit van het Werelderfgoed in Groot-Brittannië.

15. 

    Industrieel landschap Blaenavon: Destijds lag de kleine stad Blaenavon erg geïsoleerd, zodat het bedrijf een winkel opende, waar werknemers voedsel en goederen konden kopen. Voor langere tijd was dit de enige winkel van Blaenavon. De winkel was een voorziening voor de werknemers, maar was ook winstgevend voor de eigenaren van Blaenavon Ironworks. De prijzen in de winkel waren hoog, sommige goederen zouden 50% meer hebben gekost dan in andere winkels.

16. 

    Industrieel landschap Blaenavon: De arbeidershuizen en de winkel bij de Blaenavon Ironworks. In de enige winkel van Blaenavon waren de prijzen waren hoog, ook hier verdiende de eigenaar, de Blaenavon Ironworks, flink geld aan. Arbeiders kregen voor bepaalde werkzaamheden geen loon maar fiches, die alleen in de bedrijfswinkel konden worden uitgeven. Dit systeem werd pas laat afgeschaft.

17. 

    Het industrieel landschap Blaenavon kreeg in 2000 de status Werelderfgoed van UNESCO. Het industrieel landschap Blaenavon ligt aan de Europese Route voor Industrieel Erfgoed, de ERIH. Het is een netwerk van routes langs het belangrijkste industriële erfgoed in Europa, deze route werd ontworpen om mensen te interesseren voor de industriële hoogtepunten van Europa.